Quamdiu in hujus vite vivitur peregrinatione, studendum est unicuique fidelium, et maxime in seculari conversatione degentibus, ut de rebus transitoriis a Domino sibi collatis peccata sua redimere studeant, juxta illut prophete Danihelis Babilonicum regem salubriter admonentis: «Placeat, inquit, tibi, rex, consilium meum, et peccata tua helemosinis redime»; quo scilicet dum bona temporalia indigentibus misericorditer impendunt, felici commutatione a Christo æterna recipere mereantur. Iccirco {corr: Idcirco} ego Guido miles de castello quod dicitur Aculeus, cum Sigaldo nichilominus milite, consobrino meo, dono omnipotenti Deo et beatis apostolis ejus Petro et Paulo, ac Cluniacensi cenobio, cui domnus Hugo abbas preesse pariter ac prodesse videtur, pro redemptione peccatorum meorum et spe vitę æternę, aliquit de rebus a Deo mihi collatis, quę mihi hereditario [jure] obvenerunt, æcclesiam scilicet Sancti Salvatoris, quę sita est in episcopatu Augustidunensi, in villa quę vocatur Vineolas, cum omnibus ad se pertinentibus, toto videlicet cimiterio, cum sepultura, omnique terra ad se pertinente, culta sive inculta, pratis etiam et silvis, seu molendinis. Dono etiam partem meam de his quę cum supradicto parente meo possidere videbar, medietatem scilicet de pratis nostris propriis, cum medietate tocius corvadę. Insuper concedo medietatem decimę de pane et vino ad eandem æcclesiam pertinente. In villa quoque que dicitur Chiviniacus, et in alia villula, que nuncupatur Valelias, totam decimam vini et tres partes de decima frumenti. Hec itaque omnia trado et concedo omnipotenti Deo et sancte congregationi supradicti monasterii, pro absolutione meorum peccaminum et ut merear adipisci regna celorum. Ceterum, si quis hoc donum mente sacrilega ausus fuerit calumpniari, iram Dei omnia inspicientis incurrat, nisi celeriter resipiscat, ac de iniqua temeritate digna satisfactione peniteat. Facta est hec donatio sive carta anno ab incarnatione Domini millesimo XC^o IIII^o, regnante Philippo Francorum rege.